Forumtekst TJK | Kinderopvang: Kroniek van een aangekondigde crisis

Forumtekst TJK 2023/4

Auteur: Michel Vandenbroeck

Inleiding

Het is crisis in de kinderopvang. De veelbesproken kindratio is te hoog. Ook na de beloofde verlaging blijft zeven kinderen per volwassene veel te veel. Dan kan je onmogelijk je werk nog goed doen. Dus moet die ratio verder naar beneden. Maar daar is personeel voor nodig. Veel personeel. En dat is er niet. Bovendien zijn er minstens 7000 plaatsen te kort. Die moeten er dringend bijkomen. Maar daar is personeel voor nodig. En dat is er niet. Om dat personeel te vinden, is het noodzakelijk dat de werkomstandigheden aantrekkelijker worden. En dus onder meer dat die ratio verlaagt, maar … tja, terug naar start (Vandenbroeck, 2022). Hoe is het zo ver kunnen komen? Daarvoor moeten we ver terug in de tijd. Het heeft bijzonder lang geduurd voor we in België afgestapt zijn van de idee dat de kinderopvang een ‘noodzakelijk kwaad’ was. Pas midden de jaren 1970 begon men hier te investeren in de opvang van de jongste kinderen. En men was daar nog maar net mee begonnen of de ‘oliecrisis’ brak uit. Het gevolg daarvan was dat de overheid besliste om tien jaar lang – van 1979 tot 1989 – geen nieuwe kindplaatsen meer te creëren. Tegen midden de jaren ’80 waren er al ellenlange wachtlijsten en die zijn nooit meer weggewerkt geraakt. Vanaf 1989 is Vlaanderen (want intussen was de kinderopvang een Vlaamse bevoegdheid geworden) opnieuw kindplaatsen gaan creëren. Maar sindsdien hebben de opeenvolgende regeringen steeds geprobeerd om zo veel mogelijk plaatsen te scheppen met zo weinig mogelijk middelen (Vandenbroeck, 2018).

(...)